وقتی هیچ فاصله ای نیست !

استادی از شاگردش پرسید : « چرا ما وقتی عصبانی هستیم ، داد می زنیم ؟ چرا مردم هنگامی که خشمگین هستند ، صدایشان را بلند می کنند و سر هم داد می کشند؟ »
شاگردان فکر کردند و هر کدام جواب هایی دادند اما پاسخ های هیچ کدام ، استاد را راضی نکرد .
سر انجام او چنین توضیح داد . « هنگامی که دو نفر از دست یکدیگر عصبانی هستند . قلب هایشان از یکدیگر فاصله می گیرد . آنان برای اینکه فاصله را جبران کنند ، مجبورند داد بزنند ، هر چه میزان عصبانیت و خشم بیش تر باشد ، این فاصله بیش تر است و آنان باید صدای شان را بلندتر کنند .
هنگامی که دو نفر عاشق همدیگر باشند ، سر هم داد نمی زنند ، بلکه به آرامی با هم صحبت می کنند چون قلب های شان بسیار کم است . »
استاد ادامه داد : « هنگامی که عشق شان به یکدیگر بیش تر شد ، آنان حتی حرف معمولی هم با یکدیگر نمی زنند و فقط در گوش هم نجوا می کنند و عشق شان باز هم به یکدیگر بیش تر می شود .
سر انجام ، حتی از نجوا کردن هم بی نیاز می شوند و فقط به یکدیگر نگاه می کنند . این هنگامی ست که دیگر هیچ فاصله ای بین قلب های آنان باقی نمانده باشد . »